Stopića pećina se nalazi na severnoistočnoj strani planine Zlatibor, između sela Rožanstva i Trnave. Udaljena je 250 km od Beograda, 30 km od Užica, a od turističkog centra Zlatibora udaljena je svega 19 km. Iznad pećine prolazi magistralni put Zlatibor-Sirogojno, od koga je uređena prilazna staza do same pećine.

Stopića pećina je rečna pećina, kroz koju protiče Trnavski potok. Sastoji se od tri speleološka i hidrološka horizonta: periodično poplavljeni, rečni horizont i najmlađi horizont pukotina. Stopića pećina je, bez svog najmlađeg sistema, dugačka 1.691,5 m, pokriva površinu od 7.911,5 m² i ima zapreminu od preko 120.000 m³. Pećina ima impresivni ulazni otvor s desne strane reke Prištavice. Ulaz se nalazi na 711,18 m nadmorske visine, širok je 35 m i visok 18 m. Krečnjački sloj u pećini datira iz perioda triasa i debeo je preko 100 m. Klima u pećini je pod uticajem spoljašnje klime, zimi je hladno, a leti toplo.

Pećina je dobila ime po zaseoku Stopići, koji pripada selu Rožanstvu. Prve pisane podatke o Stopića pećini, ostavio je Radosav Vasović, 1901. godine u Zapisniku Srpskog geološkog društva, a prva speleološka istraživanja obavio je naš veliki istraživač i tvorac naučne speleologije, Jovan Cvijić 1909. i 1913. godine.

Stopića pećinu čine pet celina: Svetla dvorana,Tamna dvorana, Velika sala sa kadama, Kanal sa kadama i Rečni kanal.Turistički deo pećine ima nekoliko atraktivnih elemenata, kao što su: prostrani ulaz, dugure – otvori na tavanici, siparska kupa “Pseće groblje”, vodopad “Izvor života” i niz bigrenih kada.

Bigrene kade, svojom specifičnošću predstavljaju zaštitni znak pećine, nastale su taloženjem krečnjaka. To su udubljenja oivičena kamenim zidovima, odnosno vijugavim, rumenkastim bigrenim naborima u njima se nakuplja voda, koja se kaskadno preliva iz kada. Bigrene kade su periodično poplavljene, pa se svojom veličinom i dubinom, neke i do 7 m, izdvajaju od drugih u Srbiji.

U Rečnom kanalu postoji vir, ispod koga nastaje bigreni tobogan, koji prelazi u bigrene kaskade, između kojih su bigrene kade i “džinovski lonci”. Voda se sliva niz kaskade, stvarajući slapove, pri malim vodama, dok se pri većim vodama formira jedinstven vodopad, čija je visina 9,44 m. Od zaglušujućeg huka vode ne može se čuti sagovornik. Kao sa neba sručuje se zapenušana vodena masa, od kapljica treperi vazduh, a sa mokrih zidova, bije hladnoća a posetioca obuzima jeza u mrklom mraku ove pećine. Uprkos jezi, vodopad je nazvan “Izvor života”.